ကျိန်စာတိုက်ထားသော စိန်သည် ပိုင်ရှင်တိုင်းအတွက် ကံဆိုးစေသည်

တိုက်တန်းနစ်တွင် သူရဲကောင်းနှင့် သူရဲကောင်းတို့၏ အချစ်ဇာတ်လမ်းသည် ရတနာလည်ဆွဲ- the Heart of the Ocean ကို လှည့်ပတ်ထားသည်။ ဇာတ်ကားအဆုံးတွင်၊ ဤကျောက်မျက်သည် သူရဲကောင်း၏ သူရဲကောင်းကို တောင့်တမှုနှင့်အတူ ပင်လယ်ထဲသို့ နစ်မြုပ်သွားပါသည်။ ဒီနေ့ကတော့ ရတနာတစ်ပါးရဲ့ ဇာတ်လမ်းပါ။

ဒဏ္ဍာရီများစွာတွင်၊ ပစ္စည်းအများအပြားတွင် ကျိန်စာသင့်သော ဂုဏ်သတ္တိများရှိသည်။ ခေတ်ကာလတစ်လျှောက်လုံး အထူးသဖြင့် ဘာသာရေးအငွေ့အသက်များ ပြင်းထန်သောနိုင်ငံအချို့တွင် ၎င်းတို့သည် ကျိန်စာသင့်သောအရာများကို ထိမိသောကြောင့် သေခြင်းနှင့် ကြေကွဲဖွယ်အဖြစ်ဆိုးများဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားရသူ အများအပြားရှိတတ်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ ကျိန်စာကြောင့်သေရတယ်လို့ဆိုရမယ့် သီအိုရီအခြေခံမရှိပေမယ့် ဒီကနေသေသွားတဲ့သူတွေ အများကြီးရှိတယ်။

ကမ္ဘာ့အကြီးဆုံး အပြာရောင်စိန်- The Star of Hope ဟုခေါ်သော မျှော်လင့်ချက်ကြယ်သည် ကြည်လင်ပြတ်သားသော ပင်လယ်ပြာရောင်ဖြင့် ကြီးမားသော အဝတ်မပါဘဲ စိန်တန်ဆာတစ်ခုဖြစ်သည်။ လက်ဝတ်ရတနာကုမ္ပဏီများ၊ ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်များနှင့် ဘုရင်များနှင့် မိဖုရားများပင်လျှင် ၎င်းကို ရယူလိုကြသော်လည်း ခြွင်းချက်မရှိဘဲ ရရှိသူတိုင်းသည် သေသည်ဖြစ်စေ၊ ဒဏ်ရာရသည်ဖြစ်စေ ကံဆိုးမှုများစွာ ရှိသည်။

1660 ခုနှစ်များတွင်၊ အမေရိကန်စွန့်စားသူ Tasmir သည် 112 ကာရက်ရှိသော ရတနာရှာဖွေမှုတစ်ခုအတွင်း ဤအပြာရောင်စိန်ကြမ်းကျောက်တုံးကြီးကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ထို့နောက် Tasmir သည် King Louis XIV အား စိန်ကို ပေးအပ်ခဲ့ပြီး ဆုအများအပြားကို ရရှိခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ Tasmir ကို ရတနာလိုက်လံရှာဖွေစဉ် တောခွေးတစ်ကောင်က ကိုက်ခဲပြီး နောက်ဆုံးမှာ သေဆုံးသွားလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်မှာလဲ။

ဘုရင် Louis XIV သည် အပြာရောင်စိန်ကို ရပြီးနောက်တွင် လူများကို စိန်ကို ပွတ်တိုက် ပွတ်တိုက်ကာ ပျော်ရွှင်စွာ ၀တ်ဆင်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ဥရောပတွင် ကျောက်ရောဂါ ဖြစ်ပွားလာသော်လည်း လူဝီ XIV ၏ အသက်ကို ပေးခဲ့သည်။

နောက်ပိုင်းတွင် Louis XV ၏လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များဖြစ်သော Louis XVI နှင့် သူ၏ဧကရီ နှစ်ဦးစလုံးသည် အပြာရောင်စိန်ကို ၀တ်ဆင်ခဲ့ကြသော်လည်း ၎င်းတို့၏ကံကြမ္မာသည် guillotine သို့ ပို့ဆောင်ခံရမည်ဖြစ်သည်။

1790 ခုနှစ်နှောင်းပိုင်းတွင်၊ အပြာရောင်စိန်သည် ရုတ်တရက် အခိုးခံရပြီး 45 ကာရက်အောက်သာ ဖြတ်တောက်ခံရပြီးနောက် အနှစ် 40 နီးပါးကြာသည်အထိ နယ်သာလန်တွင် ပြန်ပေါ်မလာတော့ပါ။ စိန်လက်သမား Wilhelm သည် စိန်၏ပြန်လည်ကောင်းမွန်မှုကို ရှောင်ရှားရန်အတွက် ဆုံးဖြတ်ချက်ချခဲ့သည်ဟုဆိုသည်။ ထပ်ပြီး ခွဲလိုက်ရင်တောင် စိန်လက်သမား Wilhelm ဟာ အပြာရောင်စိန်ရဲ့ ကျိန်စာကနေ မလွတ်မြောက်ဘဲ နောက်ဆုံးရလဒ်ကတော့ Wilhelm နဲ့ သူ့သား တယောက်ပြီး တယောက် သတ်သေသွားတာပါပဲ။

ဗြိတိသျှလက်ဝတ်ရတနာကျွမ်းကျင်ပညာရှင် Philip သည် ဤအပြာရောင်စိန်ကို 1830 ခုနှစ်များတွင်တွေ့မြင်ခဲ့ပြီး ၎င်းကိုအလွန်စွဲဆောင်ကာ ဤအပြာရောင်စိန်သည် ကံဆိုးစေမည့်ဒဏ္ဍာရီကို လျစ်လျူရှုခဲ့ပြီး မဆိုင်းမတွဝယ်ယူခဲ့သည်။ ၎င်းကို Hope ဟု သူ့ဘာသာသူ နာမည်ပေးကာ Hope Star ဟု ပြောင်းလဲခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အပြာရောင်စိန်သည် ၎င်း၏ကံဆိုးမှုကို ဆောင်ကြဉ်းပေးနိုင်သည့်စွမ်းရည်ကို မကုန်ဆုံးခဲ့ဘဲ လက်ဝတ်ရတနာစုဆောင်းသူသည် အိမ်တွင် ရုတ်တရက် သေဆုံးသွားခဲ့သည်။

ဖိလစ်၏တူသောမတ်စ်သည် Blue Diamond ၏နောက်ဆက်တွဲအမွေဆက်ခံသူဖြစ်လာခဲ့ပြီး Blue Diamond သည် သူ့ကိုမနှမြောခဲ့ပေ။ Marth သည် နောက်ဆုံးတွင် ဒေဝါလီခံကြောင်း ကြေညာခဲ့ပြီး ၎င်း၏ချစ်သူ Yossi သည်လည်း ကွာရှင်းရန် သဘောတူခဲ့သည်။ Mars က သူ့အကြွေးတွေဆပ်ဖို့ Hope Star ကို ရောင်းလိုက်တယ်။

1940 ခုနှစ်နှောင်းပိုင်းတွင်၊ နာမည်ကြီး အမေရိကန် လက်ဝတ်ရတနာ ကုမ္ပဏီကြီး Harry Winston သည် "Hope Diamond" ကို ဝယ်ယူရန် ငွေအမြောက်အမြား သုံးစွဲခဲ့ပြီး Winston မိသားစုသည် မည်သည့် ကျိန်စာမှ မထိခိုက်ဘဲ စီးပွားရေး၊ ကြီးထွားနေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် Winston မိသားစုမှ အပြာရောင်စိန်တုံးကို အမေရိကန်နိုင်ငံ ဝါရှင်တန်ရှိ Smithsonian သမိုင်းပြတိုက်သို့ ပေးအပ်ခဲ့သည်။

ကံဆိုးမှု ပြီးဆုံးသွားတယ်လို့ လူတိုင်းက ထင်မြင်ယူဆလိုက်ချိန်မှာပဲ Harry Winston Jewellers ဟာ အမေရိကန်သမိုင်းမှာ အကြီးမားဆုံး လက်ဝတ်ရတနာတွေကို ခိုးယူခံခဲ့ရပါတယ်။ ကံကြမ္မာဆိုးက ပျောက်မသွားဘူး။

ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ၎င်းသည် ယခုအခါ ပြတိုက်တစ်ခုတွင်ရှိနေပြီး အခြားမည်သူ့ကိုမျှ ကံဆိုးစေမည်မဟုတ်ပါ။